امان از کله شقی

یه کارگر دارم که هرچی از پررویی و زبون نفهمیش بگم کم گفتم. وضع زندگیش هم چندان خوب نیست. دو تا بچه داره که دومی تازه چند ماهه دنیا اومده. اگه تا الان نگهش داشتم فقط برا خاطر زن و بچه ش بوده. متاسفانه این آدم درست بشو نیست که نیست. دیگه داره گستاخی رو تا جایی پیش میبره که تصمیم به اخراجش بگیرم.

ما آدم ها مسئول خیلی از اتفاقات زندگیمون هستیم. خیلی از بلاهایی که سرمون میاد به علت ندونم کاری ها و رفتارهای اشتباه و غلط خودمونه و ربطی به سرنوشت و بخت و اقبال نداره.

ای کاش بفهمیم که وقتی مسئولیتی رو به عهده میگیریم (سرپرستی یه خانواده، یه شغل، یه سمت، تربیت فرزند،پدر یا مادر بودن،...) باید اون مسئولیت رو درست انجام بدیم.