خوشبختی

دیروز عالی بود. خوش گذشت. یه زن و شوهر که نه سال از من کوچیکترند و پانزده سال از همکلاسی.

همکار که قدیم ترها از کارمندهای همکلاسی بود، اونقدر از همکلاسی تعریف کرد که من ته دلم شرمنده شدم بابت بعضی چیزهایی که بیخودی ازشون ناراحت میشم. 

خانمش یه خانم به تمام عیار. صبور و مهربون و شیرین. واقعا لذت بردم از اینکه چند ساعتی رو کنارشون گذروندم. 

وقتی میبینم دو نفر تا این حد با هم جور هستند و همدیگر رو درک میکنند، لذت میبرم. 

همکلاسی خسته بود. بعد از ناهار چشماش حسابی قرمز شده بود و خوابش میومد. به زور فرستادیمش توی اتاق تا یه چرتی بزنه.  بعد خودمون سه تایی نشستیم به صحبت کردن.

و من چقدر چیز یاد گرفتم. صبوری، آرامش، همدلی....

دیدم یه زن چقدر میتونه به شوهرش آرامش بده. چقدر میتونه یه خونه رو تبدیل کنه به امن ترین جای دنیا.

خدایا کمکم کن که من هم بتونم خونه ای بسازم پر از امنیت و آرامش و صفا.