غصه ی خونه یا قصه ی خونه

یه وقتایی یه چیزایی میشن تلنگر

میشن نشونه.

میشن بهونه.

درد من خونه نیست.

یه کم کمتر، یه کم بدتر، یه کم دورتر، یه کم سخت تر.

بالاخره پیدا میشه.

درد من قصه ی خونه اییه که ........

****

ببخشید که با غرزدن هام ناراحتتون میکنم. من در دنیای واقعی نمیتونم به راحتی از غصه هام حرف بزنم. برای همین تا ناراحتیم فوران میکنه، میام اینجا و اینجا مینویسم. که کمی سبک بشم.

ببخشید که این ناراحتی رو به شما انتقال میدم.

دوستای گلم تیتر رو بخونید و وقتی میبینید همچنان حالم خوش نیست، خوندن متن رو رها کنید. من باید این کلمات رو یه جایی بریزم بیرون تا کمی روحم آروم بشه.

****

داستان چیز دیگریست

تو صرفا رقص کلمات را میبینی بر صفحه وب

(0 لایک)