غمگینم

هزارتا حرف توی دلم هست که نمیدونم کدوم رو باید بگم. اصلا هم دلم نمیخواد شما رو ناراحت کنم. این روزا کلا کمی پکرم.

خوب چیه مگه؟ منم دلم نی نی میخواد.

همکلاسی خبیث بدجور دلمو به درد میاره. هیچ اهمیتی به این خواسته من نمیده. کلا بچه دوست نداره. همسر سابقش هم به زور مجبورش کرده که بچه دار بشه. هروقت حرف بچه رو میزنم یه جوری حرف رو عوض میکنه. انگار میخواد بگه اصلا بهش فکر هم نکن. نه اینکه واقعا بخوام الان بچه دار بشم. ما هنوز ازدواج نکردیم و سن هر دو مون داره میره بالا و اصلا  نه شرایط بچه دار شدن رو داریم و نه حوصله ش رو. ولی یه چیزی بدجور اذیتم میکنه. آخه تا جایی که من دیدم و شنیدم تمام مردها بچه دوست دارند و دوست دارند که زنی که دوستش دارند براشون یه بچه به دنیا بیاره ولی همکلاسی اینجوری نیست. اصلا حاضر نیست اسم بچه رو هم بشنوه. گاهی به دوست داشتنش شک میکنم. میگم شاید اصلا اون طور که من فکر میکنم دوستم نداره. گاهی با خودم میگم منو خوابونده تو آب نمک برا وقت مبادا. هزارجور فکر بیخود میاد توی ذهنم که بدجور آزارم میده. دلم میخواد یه بچه کوچولو دم دستم بود که بغلش میکردم و صورتش رو میچسبوندم به صورتم. نمیدونم شاید یه برنامه بذارم و بعضی روزا برم شیرخوارگاه تا این حس نیاز لعنتی رو در خودم کاهش بدم.

اینجور وقتا ، وقتی میگه دوستت دارم، تو دلم میگم دروغ میگی. بیشتر از دستش عصبانی میشم. میگم این چه جور دوست داشتنه؟ میدونم دوستم داره ولی مدل دوست داشتنش برام قابل درک نیست. حس میکنم اصلا به خواسته های من فکر نمیکنه. خوب اون همه چیز رو قبلا امتحان کرده. هیچ ذوق و شوقی برای هیچی نداره. فقط میخواد کنارش باشم. همین. میدونم که خیلی درگیره ولی گاهی فکر میکنم که هیچ تلاشی نمیکنه.....

این روزا غمگینم. بیشتر از هر وقت دیگه ای دلم یه خونواده میخواد. از تنهایی خسته شدم.

.

.

پ.ن. دارم براش یه پلیور میبافم. کسی طرح خاصی برای جلوش سراغ داره بهم بگه؟