مامای من

پرسیده بودید چرا میگم خدا زنه نه مرد؟

چرا؟

چون در تمام ادیان در قرون گذشته خدا زن بود نه مرد. همیشه در ادبیات ما از الهه ها صحبت میشد. نود درصد خدایان ایران باستان زن بودند. اما در طی اعصار و قرون، مردهای قدرت طلب خدایان و الهه ها را با جادوگران جایگزین کردند و زنان را جادوگر و ساحره جا زدند و خودشان را خدا نامیدند. چرا؟

به دلیل قدرت طلبی، جاه طلبی و تمایل به خشونت.

خدا که خشن نیست، جنگ طلب نیست، رحیم و بخشنده و مهربان و لطیفه. کجا در مردان چنین خصایصی رو میبینید؟ 

مردان جاه طلب به مرور در طی دوران زنان رو ضعیف و دربند کردند تا از احساسات و دانش آنها به نفع خودشون استفاده کنند. پائولو کوئیلو در کتاب الف و برخی کتاب های دیگه ش این مطلب رو خیلی زیبا شرح میده.

درضمن زایش نمادی از خلقته که تنها زن توانایی انجامش رو داره و همچنین میدونیم که هر موجودی که پس از موجود دیگر خلق شده کامل تر از قبلی و نزدیک تر به وجود خداست.

اول آب، بعد نبات(گیاه) بعد جانوران، در انتهای مسیر پستانداران، بعد مرد و در انتها زن.

خدای شما رو نمیدونم، خدای من اما مثل مادر بخشنده و مهربان و همیشه امنه. مثل مادر همیشه آماده است تا پناهم باشه و دربغلم بگیره. خدای من زنه. چون مثل مادر از دست مخلوقش گریه میکنه و رنج میکشه ولی وقتی بنده خطاکارش به سمتش برمیگرده، آغوش امنش رو باز میکنه و پناهش میده.

خدای من زنه. چون عذاب نمیکنه، شکنجه نمیکنه، تلافی نمیکنه، میبخشه و پناه میده.

خدای من، مامای عزیزو مهربون منه. پروردگار بزرگِ من که ستایش شایسته وجود پرمهرشه.