به همین نزدیکی....

بیست و پنج سال از خاطرات مشترک هم نسل های من - جنگ و دوران سازندگی بعد از جنگ- ناگهان به زیر خاک میرود.

خوب یا بد، بحث بر سر این موضوع نیست.

شرایط سخت انسان ها رابه هم نزدیک میکند.

مردی با کوله باری از تجربه و دانشی بسیار و روزهایی که گذشت، گاهی به سختی، گاهی به خوشی.

هنوز مصاحبه خانم خبرنگار امر*یکایی رو یادم هست . اولین گفتگوی یک خبرنگار امر*یکایی با یکی از سر*ان .

هنوز پاسخ های زیرکانه ی او را به یاد دارم. آن هم منی که هیچوقت سی*ا*سی نبودم و دنبال این مسائل نمیرفتم.

 آن روزها ، خوب یا بد ، گذشتند.

دیشب مردی از مردان بزرگ هم عصر من  که مطمئنا سالهای آینده نقشی پررنگ در کتاب های تاریخ خواهد داشت، برای همیشه چشم از دنیا فروبست و دفتری از تاریخ بسته شد.

با یاد خاطرات گذشته و مردی که اولین مهر شرکت در انتخ*ابات را برای خاطر او در شناسنامه ام زدند، آن هم در شانزده سالگی، قلبم به درد آمده است.

روحش شاد و خدایش بیامرزد.