تاثیرات دوست داشتن

جالبه. یک سالی میشه که دیگه زیاد خرید نمیکنم. منی که دائم دنبال کفش و لباس بودم، یک سالی هست که خیلی درفکر خرید لباس نیستم.

یعنی زمستون بیاد و من چکمه و پالتو یا بارونی نخرم؟

برای خودم هم حسابی عجیبه.

اصلا مدتی هست که وقتی میرم بیرون دیگه دنبال پوشیدن بهترین لباس ها و خیلی شیک و پیک بودن نیستم.

نمیدونم تاثیر عبور از سی و پنج سالگیه یا تاثیر حضور همکلاسی.

خوب میدونید چیه؟ وقتی یک نفر تو زندگیتون هست که براتون مهمه و دوستتون داره و شما هم دوستش دارید و از قضا نزدیکتون نیست، ناخواسته دیگه دوست ندارید وقتی میرید بیرون تمام چشم ها به دنبالتون باشه.

وقتی نیست که لباس جدید شما رو ببینه، دیگه براتون مهم نیست که لباس جدید بخرید یا نخرید.

وقتی میدونید رابطه شما ورای لباس وپسندیدن ظاهره، دیگه دنبال رنگ به رنگ شدن و ایجاد تنوع در پوشش خودتون نیستید.

نمیدونم باید بگم بزرگ شدم، پیر شدم، بی خیال شدم یا کلا هیچکدوم. شاید باید بگم: خیالم راحت شده و اونی که میخواستم رو پیدا کردم و دیگه دنبال یافتن شخص دیگه ای نیستم و دیگه برام مهم نیست دیگرون درموردم چه فکری میکنند.

شلخته نشدم ولی اون اندازه ای هم که در گذشته دنبال خرید لباس بودم، الان نیستم.

این هم یکی دیگه از کشفیاتم در مورد خودم.