به یاد بانوی مهربانی

دو روز گذشته خیلی سخت گذشت. حتی یک لحظه از فکر روژین  (نویسنده وبلاگ مهربانی شما چه رنگیست) بیرون نمیومدم. اولین بار خبر رو تارا توی یه کامنت دیروز صبح بهم داد. از عصر روز قبل دلم گرفته بود و حال بدی داشتم. بیخودی بغض کرده بودم و گاهی بی دلیل اشک میریختم. دائما به مرگ فکر میکردم. تا اینکه دیروز تارا بهم خبر داد که روژین، خانم دکتر مهربونم که مهربانیش رنگارنگ بود، از بین ما رفته. اولش توی شوک بودم. اما هرچه بیشتر گذشت احساس کردم آروم و آروم تر شدم. با یادآوری این موضوع که  روژین جان دیگه درد نمیکشه و به آرامش رسیده حالم بهتر شد. اما هر لحظه بیشتر دلم برای پاشا میسوزه. از دست دادن همراه و معشوق خیلی سخته. به قول دکتر ربولی: بیچاره پاشا.