آخرین مطالب
امکانات وب
یه چیزی هم هست که من بهش میگم شعور اجتماعی. یعنی خود طرف خیلی آدم خوبیه و در شرایط مختلف رفتارهای مناسبی داره اما در مواجهه با برخی پدیده های اجتماعی، شعور مناسب رو نداره.
به عنوان مثال: امروز یکی از همکارهای آقا تا منو دید پرسید: روزه هستی؟ گفتم: نه. گفت آخه لبات خشک شدند.
بعد خانم مسئول فنی که هرسال روزه میگیره و امروز به دلیل شرایط هورمونی ماهانه ش روزه نبود با عصبانیت اومد توی اتاق و گفت: این پسره (همون آقا) چقدر بیشعوره. برگشته میگه روزه ای یا نه. آخه یکی نیست بهش بگه به تو چه.
گفتم حرص نخور. خوب میگفتی روزه ای.....
توی راه برگشت رفتم میوه فروشی تا سیب زمینی و پیاز و کمی میوه بخرم. این آقای میوه فروش از اونجایی که مشتری دائمش هستم، کمی با من احساس صمیمیت میکنه. ناگهان برگشته میگه: شما روزه هستین؟ گفتم: راستشو بخواین نه. با این کاری که من دارم روزه گرفتن برام خیلی سخته. میگه: ای بابا. پس ما چی بگیم. میگم شما مردین. بنیه تون حتما قویه.
****
واقعا نمیفهمم آیا هنوز برخی از افراد به این حد از شعور اجتماعی نرسیدند که نباید این سوال رو از دیگران بپرسند؟
آیا آقایون نمیدونند که خانم ها چند روزی در ماه به علت شرایط بدنی خاصشون قادر به گرفتن روزه نیستند و سوال پرسیدن از اونها باعث خجالت و شرمندگیشون میشه؟ ( هرچند از نظر من این یه چیز طبیعیه و لزومی به پنهون کردنش نمیبینم)
آیا اینها نمیدونند که شاید شخصی به دلایل کاملا خصوصی قادر به روزه گرفتن نیست؟ و دوست نداره دلایلش رو به دیگران توضیح بده.
****
پ.ن.: من از زمانی که مشکل سنگ صفرا پیدا کردم و کیسه ی صفرام رو برداشتم نمیتونم روزه بگیرم و اصلا دوست ندارم این موضوع رو به هرکسی توضیح بدم.
(0 لایک) برچسب : نویسنده : fraphaeletanha0 بازدید : 102