صبح بخیر زندگی

صبح است و نشستم به انتظار سرویس. این انتظار رو دوست دارم. هرچند خسته، هرچند نه چندان جالب، هرچند .....

اما همینقدر کافیه که از خونه دورم. 

همینقدر کافیه که میدونم خونه ی خودم هستم.

ولایت غربت.

نفس کشیدن توی این شهر آرامش بخش تره.

خوبه که اینجام.

حتی با وجود سر و کله زدن با آدم های دیوونه...

حتی با وجود تمام سختی هاش.

خوبه که دورم....

خداروشکر.

(0 لایک)