راه مرا میخواند

سلام و صبح بخیر.

من دوست ندارم این صفحه یه صفحه مناسبتی باشه به همین دلیل در مورد خیلی موضوعات و اتفاقات روز چیزی نمینویسم ولی هر کاری کردم نتونستم نسبت به اتفاقات اخیر و فوت هموطنانمون واکنش نشون ندم. از همینجا به تمام مردم ایران فوت هموطنامون در اثر حادثه تصادف قطار و بمب گذاری کربلا رو تسلیت میگم. مرگ چیز بدیه. حداقل برای بازماندگان خیلی سخت و درآوره. خدا به خانواده این عزیزان صبر عنایت کنه.

.

.

امروز غروب میرم شمال پیش مادرم. ذلم برای مادر و خواهرک و برادرزاده جان تنگ شده، تنگ نه! یه ریزه شده. البته چون از همکلاسی دور میشم هم ناراحتم. بهم میگه : نامرد حتی یه روز هم از این تعطیلاتت رو به من اختصاص ندادی! خوب چه کار کنم. ایشون همش سر کار هستند. مخصوصا توی این تعطیلات. شوق و ذوقی که برای رفتن به خونه دارم وصف ناپذیره. مامان میگفت اومدنی مراقب باش اینجا خیابونا همه یخ زدند یه وقت سر نخوری.

مجبورم سنجد رو خونه تنها بذارم. دیشب یه عالمه غذا براش گذاشتم و کلی نصیحتش کردم. بخاری سالن رو برا سنجد روشن میذارم و قفسش رو گذاشتم کنار بخاری. فقط امیدوارم اتفاقی براش نیفته تا من برم و برگردم.

برای دیدن دریا هیجان زده هستم.