مخور غم گذشته .....

یعنی شونه به شونه با هم راه برید، توی ماشین کنار هم بشینید و دستتون توی دست هم باشه، با هم برید بیرون ناهار بخورید و بعد هم با هم برید جلسه کاری و ایشون همه جا با اشاره به شما بگند: (خانمم نمیدونم شاید هم گفت همسرم کلا مست شده بودم) و از یک طرف قند توی دلتون آب بشه و از طرف دیگه حرصتون درآد و تازه دو شب هم تا دم در خونه خاله شری همراهت باشه و اونوقت نتونی حتی برای یه ثانیه بغلش کنی. آخه انصافه؟ آخه درسته؟ اونم چی؟ من عقده ای که اینقدر عاشق بغل کردنم و هر کسی و که دوست دارم دلم میخواد بغلش کنم و گازش بگیرم. حالا فرقی هم نمیکنه که خواهرک باشه، مامان جانم باشه، برادرزاده شیرینم باشه، هستی باشه، خرمالوجون باشه، سنجد باشه یا همکلاسی. هیچ متوجه شدین در این فهرست هیچ موجود مذکری به جز همکلاسی وجود نداشت؟! خودم تازه فهمیدم.

خلاصه. نتونستم بغلش کنم. نشد که برم تو بغلش. حتی یادم رفت از فرصت استفاده کنم و تو پارکینگ خاله اینا بغلش کنم. عجب موجودی هستم من. عجب موجودی هستند ایشون!!هی هی هی...